Naucz się zwracać uwagę na swój charakter pisma. Zmiany w nim zależą nie od warunków, w których piszesz albo rodzaju długopisu, a od nastroju duszy.
Mimo, że charakter pisma tworzy się do 21 roku życia (to wiek, kiedy u Słowian człowiek zaczyna być uważany za dorosłego, bo otwiera się czakra serca), charakter pisma zmienia się nieco w zależności od naszego odczuwania szczęścia.
Nie-sz-częście – to zaprzeczanie bycia częścią czegoś większego, swojego uczestnictwa w życiu i odpowiedzialności za nie.
Na nasz charakter pisma, jak udowodniła współczesna nauka, wpływa nasze dzieciństwo, nasz odbiór tego czasu, genetyka, a on z kolei wpływa na nasza wytrwałość, dokładność oraz stopień i objętość zapamiętywanej informacji.
Tak naprawdę związek pomiędzy charakterem pisma i charakterem człowieka była zauważona już w średniowieczu.Za podstawę grafologii przyjęto uważać książkę, którą napisał rzymski historyk Swetoniusz w XVI w. A parę stuleci później dane te były usystematyzowane przez Jean`a-Hippolyte`a Michona.
Końcowym dowodem tego związku stały się eksperymenty, przeprowadzone przez Williama Preyera za pomocą hipnozy, w której wmawiał jednemu człowiekowi, że posiada różne cechy charakteru i jego sposób pisania całkowicie się zmieniał.
Według grafologów rozmiar liter świadczy o towarzyskości człowieka.
Na przykład, osoba, która stawia duże litery bez trudu znajduje wspólny język z różnymi ludźmi i ma zwykle wielu przyjaciół.
Osoby piszące drobnymi literami są najczęściej zamknięte w sobie i skryte. Kanciaste litery mówią o naturze egoistycznej, a okrągłe – o ludziach dobrych i uczynnych.
Silny nacisk podczas pisanie jest oznaką wytrwałości i siły woli, a blade ledwo zauważalne litery są charakterystyczne dla człowieka o słabej woli.
Kaligraficzny styl pisma mają ludzie obowiązkowi, dokładni, ale niesamodzielni.
Prawidłowe, równe pismo jest oznaką spokoju i zrównoważenia. Pismo zamaszyste zwykle mają osoby aktywne, ciekawe świata, o wesołym usposobieniu.
Niedokładne pismo mają osoby energiczne, beztroskie i wybuchowe. Jeśli wszystkie litery są dokładnie połączone, mówi to o dobrze rozwiniętym logicznym myśleniu, a jeśli litery są stawiane oddzielnie – przed nami jest człowiek z dobrą intuicją, natura artystyczna, skłonna do fantazjowania i twórczości.
Pismo, które trudno odczytać mówi o neurotyczności człowieka, o tym, że przebywa w stanie stresu.
Pismo proste, bez pochylenia odzwierciedla umiejętności przewidywania i powściągliwość, pochylenie na prawo – ambicję i emocjonalność. Jeśli pismo jest skierowane bardzo silnie w prawo mówi to o tym, ze człowiek podświadomie prosi o pomoc i wsparcie.
Bardzo silne pochylenie pisma na lewo mówi natomiast o tym, że w człowieku przeważa chęć bycia na przekór wszystkiemu i wszystkim.
Pochylenie liter w obie strony mówi o niepewności, wewnętrznej niespójności między uczuciami i rozumem.
Marginesy i wersy
Marginesy mówią o stosunku człowieka do wartości materialnych. Wąskie marginesy oznaczają oszczędność, szerokie – są oznaką szczodrości. Jeśli granice marginesów rozszerzają się ku dołowi, oznacza to, że człowiek może być rozrzutny, a zwężający się lewy margines pokazuje człowieka skąpego.
Co się tyczy wersów, optymiści zwykle piszą podnosząc wers do góry z lewej do prawej, a pesymiści piszą ku dołowi. Proste wersy są charakterystyczne najczęściej dla ludzi spokojnych, rozsądnych, posiadających obiektywne spojrzenie na świat. Pismo faliste, nierówne mówi o chytrości i braku skrupułów.
Jeśli człowiek nie dopisuje wersu do końca i nie korzysta ze znaków przeniesienia wersu (-) to sygnał podświadomych lęków. Jeśli dopisuje wers do samego końca tak, że koniec wersu zachodzi na drugi – człowieka przepełnia ból, ale nie potrafi go wypowiedzieć.
Podpis
Duże znaczenie ma podpis. Czasem można z niego określić nawet ukryte motywy człowieka.
Standardowy, prosty podpis mówi o pewności siebie i śmiałości. Ozdobny podpis świadczy o osobie chytrej i dobrym obserwatorze. Podpis przekreślony mówi o energiczności i impulsywności, a podkreślony – to oznaka przedsiębiorczości.
Osoby nieśmiałe, zamknięte w sobie zwykle biorą podpis (cały lub kilka liter) w kółko.
Zygzakowaty ozdobnik na końcu podpisu pokazuje osobę niezrównoważoną, a ozdobnik w postaci kreski – człowieka emocjonalnego.
Brak ozdobnika mówi o człowieku inteligentnym i oszczędnym.
Korzystajcie z mądrości przodków i cieszcie się, idąc swoją drogą!
Arina Nikitina i Jelena Kolonowcowa
Tłumaczenie: Anna Ewa Wrzesińska
